Mijn Frans is niet zo best, dat geef ik volmondig toe. Maar dit Franse zinnetje past echt wel bij het afscheid van de RMU. Na ruim 25 jaar valt het niet mee om er een punt achter te zetten. Gelukkig had ik het ruim 8 maanden geleden aangekondigd. Zo kon ik er een beetje aan wennen.

Met dankbaarheid kijk ik terug op het afscheissymposium dat werd aangeboden. Het ging over ‘De relevantie van het christelijk-sociaal denken in een seculariserende samenleving’.

Daarmee had de RvT een passend thema gekozen, want juist de relevantie van christenen in de samenleving heeft mijn bijzondere interesse. Daarom was het zo mooi om ruim 25 jaar bij de RMU te mogen werken.

Gelukkig blijft het mooiste deel van mijn werk nog doorgaan. In de senaat hoop ik te mogen dienen in het besef dat het christen van waarde is. Niet alleen voor jezelf, maar voor iedereen. En niet omdat wij christenen zijn, maar omdat we de naam van Christus mogen dragen.

Bij mijn afscheid heb ik een prachtige foto overhandigd, van een paar handen die tarwearen vasthouden. Met de bede om Gods onmisbare zegen uit Psalm 90: ‘Het werk onzer handen, bevestig dat’. Dat verzacht de pijn van het vertrek.